هشتگ های داغ:
گچکار کسی است که با گچ کار می کند، مانند ساخت یک لایه گچ بر روی دیوار داخلی و یا گچبری در سقف و دیوار. فرایند ساخت گچ، به نام گچکاری ، برای قرن ها در ساخت ساختمان ها مورد استفاده قرار گرفته است.
گچکاری یکی از قدیمی ترین صنایع دستی است که در ارتباط با عملیات ساخت و ساز فعالیت می کند، اولین شواهدی که نشان می دهد خانه های انسان اولیه به طور ساده با چوب و گلدان گچ ساخته شده اند. به زودی مواد ماندگار و قابل توجهی پیدا شد و برای جابجایی گل یا لجن کشف شد و این کمال در ترکیب مواد گچبری در یک دورۀ بسیار دور نزدیک شد و با این واقعیت که برخی از نخستین گچکاری در ترکیب علمی آن که در حال حاضر از آن استفاده می کنیم، بی نظیر باقی مانده است.
اهرام مصر حاوی گچکاری است که حداقل چهار هزار سال پیش ساخته شده است، احتمالا خیلی زودتر و گچکاری های موجود فعلی، سخت و با دوام است. از اکتشافات اخیر، مشخص شده است که ابزار اصلی یک گچکار آن زمان در طراحی، شکل و هدف با آنچه امروزه استفاده می شود، عملا یکسان است. برای بهترین کار خود، مصری ها از گچ ساخته شده از گچ کچلی درست مانند گچ پاریس زمان حال استفاده می کردند، و روش های گچکاری آنها بر روی چاله ها به هیچ وجه شبیه گچ لت، گچبری، شناور و کار ما نیست. مو برای تقویت این مواد معرفی شد، و تمام کار تقریبا با یک اینچ ضخامت به پایان رسید.
در اوایل تاریخ معماری یونان ما استفاده از گچ سفید سفید آهکی را پیدا می کنیم، همان گچی که نمونه هایی از آن در Mycenae یافت می شود. این هنر در یونان بیش از پنج قرن قبل از مسیح به کمال رسیده بود و اغلب از گچ برای پوشش معابد از خارج و داخل، در برخی موارد حتی در صورتی که ساختمان از سنگ مرمر بود، استفاده می شد. این یک زمینه پر زرق و برق برای نقاشی تزئینی بود، که در این دوره تاریخ گرجی به درجه بسیار بالایی از زیبایی رسیده بود.
در عملیات معمول تر گچکاری، ابزارهای نسبتا کمی و مواد کمتری مورد نیاز است، اما کارگر کارآمد در تمام شاخه های صنایع دستی، دارای یک وسیله بسیار وسیع از ابزار است. مواد کارگر از قبیل ورق، ناخن، آهک، شن و ماسه، مو، گچ پاریس و انواع سیمان، همراه با مواد مختلف برای شستشوی رنگ آمیزی، و غیره است.
آهن نبشی
روکش های چوبی نوار های باریک از بعضی از چوب های مستطیلی، عموما بلدرچین یا امریکایی قوچ، در طول از دو تا چهار یا پنج فوت برای مطابق با فاصله های که در آن چوب از طبقه و یا پارتیشن تنظیم شده است. ورقها حدود یک اینچ عرضی دارند و در سه ضخامت ساخته میشوند؛ تک (ضخامت ۱/۸ تا ۳/۱۶ اینچ)، ورق و نیمه (ضخامت ۱/۴ اینچ) و دوتایی (ضخامت ۳ / ۸-۱ / ۲ اینچ) دارد. سطوح ضخیمتر باید در سقف ها استفاده شود تا بتواند فشار اضافی را حفظ کند و تنوع نازک تر را در کار عمودی مانند پارتیشن ها، به جز مواردی که استفاده از آن به سختی مورد استفاده قرار می گیرد، در این صورت، ورقه های ضخیم تر لازم می شوند. ورقها معمولا با فاصله ای حدود ۳/۸ اینچ بین آنها میچرخند تا یک گچ را تشکیل دهند. قبلا تمام ورقها با دست ساخته شده بودند. با این حال، مقدار زیادی به وسیله ماشین آلات ساخته می شود و به عنوان روت سایی شناخته می شود، که توسط دست ساخته می شود و یا اجاره می شود. مسطح کردن اجسام را می توانید بهترین نتایج را بدست آورید، چون آنها در یک خط با دانه چوب تقسیم می شوند و قوی تر هستند و به اندازه ورقه های ماشین ساخته نمی شوند، بعضی از الیاف که معمولا در فرآیند بریده می شوند از زراعت باید برای اندازه گیری PH مقدار چوب مورد توجه قرار گیرد؛ بلوط حاوی اسید تانن است که به آهک حمله می کند، این می تواند قدرت باند را به خطر بیندازد.
لبه ها باید به گونه ای فرو بریزند که در ناحیه سه یا چهار پا وسیع با یکدیگر به یکدیگر متصل شوند. با شكستن مفاصل لاین به این ترتیب، تمایل گچ به گشتاور در امتداد خط مفاصل كاهش می یابد و کلید بهتری به دست می آید و برای چارچوب چوب محدود می شود. هر ردیف باید در هر طرف و هر جایی که آن را از یک تیر یا ستون عبور می کند میخ می شود. تمام چوبهایی که بیش از سه اینچ (۷۶ میلی متر) عرض دارند، باید مقابله کنند، یعنی یک فیله یا دو ردیف در کنار مرکز که بر روی آن میله های روی آن میخکشیده می شود. این کار برای حفظ یک کلید خوب برای گچ انجام می شود. دیواره های مقاوم در برابر خیس گاهی اوقات خم می شوند و به منظور تشکیل یک حفره هوا بین دیوار مرطوب و گچکاری می شوند.
با توجه به کیفیت نسوز و پایدار آن، از فلز، سیم یا ورق های سوراخدار استفاده می شود. انواع بسیار زیادی از این مواد وجود دارد متال ساخته شده در طرح های مختلف تحت اختراع های مختلف، بهترین شناخته شده در انگلستان Jhilmil، Bostwick، Lathing، و ورق فلز گسترده است. دو نام آخر نیز به طور گسترده ای در آمریکا استفاده می شود. ناخن هایی که اغلب از آهن استفاده می شود، برش داده می شوند، برش داده شده و یا بازی می شوند، و در کلاس کار بهتر، آنها برای جلوگیری از زنگ زدن گالوانیزه می شوند. ناخن های زینتی گاهی اوقات استفاده می شود، اما هزینه های زیادی دارند.
آهک
آهک عمدتا برای گچکاری داخلی مورد استفاده قرار می گیرد که از گچ، پوسته صدف و یا دیگر سنگ آهک تقریبا خالص کاشته شده است و به عنوان چربی، خالص، گچ و آهک غنی شناخته شده است. لیمو هیدرولیک نیز توسط گچ کار می کند، عمدتا برای کار خارجی. ریزش کامل از آهک کربنات قبل از استفاده بسیار مهم است، زیرا اگر در شرایطی که به طور جزئی مورد استفاده قرار می گیرد، “ضربه” هنگامی که در موقعیت قرار می گیرد و تاول زده می شود. بنابراین آهک باید به زودی به عنوان ساختمان آغاز شود و حداقل سه هفته باید بین عمل آبیاری و استفاده از آن گذشت. با توجه به محدودیت های زمانی، آهک هیدراته مخلوط با گچ به طور معمول برای ساخت و ساز مدرن استفاده می شود. اگر زمان بیشتری برای پایان دادن به سطح پس از کاربرد مجاز باشد، واژگونی لازم نیست، اما در صنایع مسکن معمولا سه روز به طول می انجامد، زمان لازم برای تهیه یک خانه متوسط برای گچکاری، برای رسیدن به کیفیت پایین هزینه کم مؤثر.
مو
در شغل گچکار ساختمان مو در گچ به عنوان یک ماده مورد استفاده قرار می گیرد و به مواد مقاومت می بخشد. به طور سنتی موی اسب اغلب مورد استفاده بود، به عنوان آن را به راحتی در دسترس بود قبل از توسعه موتور خودرو. موها به نحوی مشابه به عنوان رشته های رزین فایبرگلاس عمل می کنند، کنترل و حاوی هر گونه ترک کوچک در داخل ملات در حالی که خشک می شود و یا زمانی که آن را به خم شدن.
Ox-hair، با سه نوع و ویژگی مختلف به فروش می رسد، اکنون نوعی است که معمولا مشخص می شود. اما اسبها، که کوتاهتر هستند، گاهی اوقات جایگزین یا مخلوط با اقیانوس مو در کیفیت پایین هستند. مو خوب باید طولانی باشد (در انگلستان، گاو و مو اسبی از طول های کوتاه و طولانی استفاده می شود)، و گریس چسبان (چربی لانولین) را ترک می کند، زیرا این چرخه در هنگام تزریق در گچ بسیار بالا قلیایی در برابر تخریب محافظت می شود. قبل از استفاده از آن باید به خوبی طده شود، یا پوش داده شود، برای جدا کردن توده ها. در امریکا، موی بز که اغلب مورد استفاده قرار می گیرد، هرچند که موهای اوکس آنقدر قوی نیستند. مقدار مورد استفاده در کار خوب یک پوند از مو به دو یا سه فوت مکعب مواد جامد (در انگلستان تا ۱۲ کیلوگرم در مکعب متریک) است. تقویت مو در گچ آهک رایج است و بسیاری از انواع مو و سایر الیاف ارگانی را می توان در مصالح تاریخی پیدا کرد. با این حال، مواد آلی در آهک در محیط های مرطوب، به ویژه در ریزرهای خنک کننده، کاهش می یابند. این مشکل موجب استفاده از فیبرهای پلی پروپیلن در تولید آهک جدید شده است. تحقیقات ارائه شده در انجمن ساختمان لیمو انگلستان ۲۰۱۲ در مورد امکان تخریب مو در آهک های گچ دیده شده است.
فیبر کپور مانیل به عنوان یک جایگزین برای مو استفاده شده است. گچ برای کاشی های موی ساخته شده با فیبر کانن مانیل با شکستن ۱۹۵ کیلوگرم (۸۸ کیلوگرم)، گچ با مخلوط کن با ۱۵۰ کیلوگرم (۶۸ کیلوگرم)، ژوت با وزن ۱۴۵ پوند (۶۶ کیلوگرم) و موی بز در ۱۴۴ پوند (۶۵ کیلوگرم) ) آزمایش دیگری به روش زیر انجام شد. دو بشکه از ملات ساخته شده از مقادیر مساوی از آهک و شن و ماسه، یکی حاوی مقدار معمولی موی بز و دیگر فیبر مانیل است. پس از بقایای انبار خشک در ظرف نه ماه، بشکه ها افتتاح شد. مشخص شد که مو توسط تقریبا تمام شده توسط آهک خورده شده است و در نتیجه ملات به راحتی شکسته و فرو ریخت. از سوی دیگر، ملات حاوی کنه مانیل، انعطاف پذیری بزرگی را نشان داد و تلاش کرد تا از هم جدا شود و فیبر کپسول ناپدید شود.
در شغل گچکار ساختمان برای شن و ماسه گچکاری خوب، ماسه های خاصی که قبلا به آن اشاره نشده استفاده نمی شود، مانند شن و ماسه نقره ای یا شن و ماسه ریخته گری، که هنگام استفاده از رنگ های سبک و بافت خوب مورد استفاده قرار می گیرد. در مراکز پزشکی یکی از بخش های باریم به دو قسمت سیمان و پنج ماسه که دیواره ها نیاز به اشعه ایکس را دارند، اضافه شده است. هنگام پوشش دادن یا رندر کردن سطوح بتونی یک پوشش “چلپ چلوپز” از یک قسمت سیمان به یکی از ماسه در قالب مایع یا با یک ماله پرتاب می شود و یا بر روی آن اسپری می شود. این نه تنها یک کلید بهتر برای رندر فراهم می کند، بلکه مانع از بتن متخلخل از مکیدن آب از آن می شود. برای کار خارجی کار سیمان پرتلند، بدون شک بهترین مواد به علت قدرت، دوام و آب و هوا مقاوم در برابر خواص خارجی است. اگر کت گچ به شدت قوی و مقاوم در برابر ترک خوردگی باشد، مانند دیوارهای یک دادگاه اسکواش، قبل از استفاده از سنگ، با سنگ گچ مخلوط می شود تا مقاومت بتن سطح و انعطاف پذیری را افزایش دهد.
اولین پوشش رندر از ۱/۲ تا ۳/۴ اینچ ضخیم است و مخلوط شده است، وابسته به سطح پوشش می شود، در نسبت از یک قسمت از سیمان به دو شنبه به یک قسمت تا شش شن و ماسه. بوی لعاب اغلب اضافه می شود تا مخلوط قابل انعطاف تر باشد. پس از کاهش سطح پوشش، دو نوار افقی رندر به نام “مقطع” اعمال می شود، یکی در اطراف ارتفاع سر و دیگری فقط بالای سطح کف، سپس آنها را برای alignment عمودی / افقی مشخص شده، به پایان رسید، و سپس اجازه می دهد تا به طور جزئی خشک . در یک فرآیند شبیه به تخمگذار بتن، دیوار پس از آن به سطح کمی بالاتر از سطح مقطع ارائه می شود و با استفاده از یک “لبه راست” (کف)، پلاستر از صفحات استفاده می کند به عنوان راهنماهای حذف رندر بیش از حد و ترک یک سطح صاف خشن . برای پرداخت هزینه پایین تر و یا اگر یک سطح خشن مشخص شده باشد، مقاطع را می توان از بین برد. سپس رندر با یک شناور (یک ابزار چوبی مسطح صاف با دسته) به منظور پر کردن یا حذف ناقص های بزرگ به پایان رسید. برای بعضی از برنامه های کاربردی که در آن یک کلید قوی تر مورد نیاز است، سطح بعد از استفاده از یک شناور با ناخن هایی که از پایه خارج می شوند، گل می شود. اگر رندر به سطح پایان داده شود، پس از آن یک شناور با یک اسفنج متصل به پایه بر روی دیوار استفاده می شود تا سطح ناخالص آزاد شود.
در شغل گچکار برای کار با کیفیت و یا جایی که دیوار خارج از چاله است که نیاز به تغییرات بزرگی در ضخامت رندر، برای اولین بار کت و شلوار نازک “خراش” اعمال می شود سپس یک پوشش دوم به پایان رسید همانطور که در بالا توضیح داده شده است. پس از حدود ۲۴ ساعت، رندر خشک شده است، اما قبل از استفاده از پوشش پلاستیکی، یک قلوه استفاده می شود تا دانه های سست شن و ماسه را از سطح برداشت کند که در غیر این صورت گچ می تواند خراب شود.
کفپوش گچکاری که در حدود ۳/۱۶ اینچ ضخامت دارد، با یک ماله دست بر روی سطح رندر کار می کند که باید ابتدا خوب شود. گچ در دو لایه برای کاهش سرعت خشک شدن پوشش دوم اعمال می شود و پس از خشک شدن باید تمیز شود و برای مدت زمان طولانی تولید یک فیلم نازک از گچ آبی که اثر “پرداخت” سطح به پایان رسید. این گچ به پایان رسیده است که به طور معمول در دو یا سه مرحله عبور می کند تا این کار را انجام دهد.
